Na rysunkach przedstawiono dwa rodzaje ssaków potrafiące wykonywać loty ślizgowe. Lotopałanka karłowata (Petaurus breviceps) jest przedstawicielem australijskich torbaczy i charakteryzuje się obecnością długiego chwytnego ogona oraz fałdów skórnych stanowiących powierzchnię nośną. Assapan południowy (Glaucomys volans) jest przedstawicielem amerykańskich łożyskowców. Jego ogon jest długi, szeroki i puszysty, a wzdłuż boków ciała, pomiędzy przednimi a tylnymi kończynami, ciągnie się owłosiony fałd skórny.
Na podstawie: wilderness.org.au; dailymail.co.uk
| Zadanie 21.1. (0–1) |
Dokończ zdanie. Zaznacz odpowiedź A lub B oraz jej uzasadnienie 1., 2., albo 3.
Wykształcenie się struktur będących przystosowaniem do ślizgowego lotu u obu opisywanych gatunków jest przykładem ewolucji
| A. | zbieżnej, | ponieważ wytworzone powierzchnie lotne | 1. | powstały niezależnie od siebie u różnych taksonów. |
| 2. | powstały z tej samej struktury, ale zróżnicowały się w toku ewolucji. | |||
| B. | rozbieżnej, | 3. | chociaż bardzo podobne do siebie, powstały z innych struktur. |
| Zadanie 21.2. (0–1) |
Uzupełnij tabelę – spośród podanych cech budowy zwierząt (A–F) wybierz cechy wspólne dla łożyskowców i torbaczy oraz cechy charakterystyczne tylko dla danej grupy.
A. Owłosiona skóra.
B. Obecność gruczołów mlecznych.
C. Dobrze wytworzone łożysko podczas ciąży.
D. Wykształcenie sutków.
E. Obecność macicy u samic.
F. Worek skórny u samic służący za miejsce rozwoju i ochrony potomstwa.
| Cechy | Oznaczenia literowe cech |
| wspólne dla łożyskowców i torbaczy | |
| występujące tylko u łożyskowców | |
| występujące tylko u torbaczy |
