Filtry wyszukiwania:

Kategorie zadań

Typ zadań

Poziom

Typ matury

Formuła matury

Rok matury

Miesiąc matury

Zadania maturalne z biologii

Znalezionych zadań: 2257
341

Matura Czerwiec 2021, Poziom Rozszerzony (Arkusze CKE), Formuła od 2015,
Zadanie 17. (2 pkt)

Gen TP53, zwany „strażnikiem genomu”, jest genem supresorowym, którego mutacje mogą być przyczyną nowotworów. Badania wykazały, że w ok. 50% przypadków nowotworów u ludzi stwierdzono mutacje w obrębie genu TP53. Białko p53 kodowane przez ten gen ma wiele funkcji – do najważniejszych jego zadań należy regulacja przejścia komórki z fazy G1 do fazy S. Prawidłowe białko p53 jest przyczyną zatrzymania cyklu komórkowego w fazie G1 oraz indukowania naprawy DNA, gdy wykryje uszkodzenia DNA spowodowane czynnikami mutagennymi. Skuteczna naprawa DNA pozwala kontynuować cykl komórkowy. Jeżeli naprawa się nie powiedzie, białko p53 powoduje aktywację genu BAX, który uruchamia procesy prowadzące do apoptozy. Na poniższym schemacie przedstawiono cykl komórkowy.

Na podstawie: https://www.abmgood.com; J.A. McCubrey i wsp., Roles of TP53 in determining therapeutic sensitivity, growth, cellura senescence, invasion and metastasis, „Adv. Biol. Regul.” 63, 2017

Zadanie 17.1. (0–1)

Opisom faz cyklu komórkowego wymienionym w tabeli przyporządkuj ich oznaczenia wybrane spośród: G1, G2, M, S.

Procesy zachodzące w danej fazie Faza
Intensywna synteza białek, głównie służących do wytworzenia mikrotubul wrzeciona kariokinetycznego.
Kariokineza i cytokineza.
Intensywna synteza różnych białek, głównie enzymów potrzebnych do replikacji DNA.
Podwojenie ilości DNA w komórce, bez zmiany ploidalności komórki, intensywna synteza histonów.
Zadanie 17.2. (0–1)

Dokończ zdanie. Zaznacz odpowiedź A albo B oraz jej uzasadnienie 1., 2. albo 3.

Brak aktywacji genu BAX w komórce z delecją genu TP53 może doprowadzić do

A. rozwoju
nowotworu,
ponieważ 1. komórka z uszkodzonym DNA będzie mogła przejść z fazy G1 do fazy S.
2. komórka z uszkodzonym DNA zatrzyma się w fazie G1 cyklu i nie przejdzie do fazy S.
B. śmierci
komórki,
3. komórka z uszkodzonym DNA ulegnie apoptozie.
Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 17.1. (0–1)
I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy […] biologiczne. VI. Genetyka i biotechnologia. 2. Cykl komórkowy. Zdający: 2) opisuje cykl komórkowy, wymienia etap, w którym zachodzi replikacja DNA, uzasadnia konieczność podwojenia ilości DNA przed podziałem komórki.

Zasady oceniania
1 pkt – za poprawne przyporządkowanie wszystkich czterech faz cyklu komórkowego.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie

Procesy zachodzące w danej fazie Faza
Intensywna synteza białek, głównie służących do wytworzenia mikrotubul wrzeciona kariokinetycznego. G2
Kariokineza i cytokineza. M
Intensywna synteza różnych białek, głównie enzymów potrzebnych do replikacji DNA. G1
Podwojenie ilości DNA w komórce, bez zmiany ploidalności komórki, intensywna synteza histonów. S
Zadanie 17.2. (0–1)
V. Rozumowanie i argumentacja. Zdający objaśnia i komentuje informacje […], wyjaśnia zależności przyczynowo-skutkowe […], formułuje wnioski […]. I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy […] biologiczne. VI. Genetyka i biotechnologia. 2. Cykl komórkowy. Zdający: 5) analizuje nowotwory jako efekt mutacji zaburzających regulację cyklu komórkowego.

Zasady oceniania
1 pkt – za zaznaczenie obu poprawnych odpowiedzi.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie
A1

342

Matura Czerwiec 2021, Poziom Rozszerzony (Arkusze CKE), Formuła od 2015,
Zadanie 18. (4 pkt)

Na schemacie przedstawiono, w uproszczony sposób, syntezę pewnego peptydu.

Na podstawie: https://en.wikipedia.org/wiki/Ribosomal_pause#/media/File:Peptide_syn.png

We fragmencie DNA, w którym jest zapisana sekwencja aminokwasowa przedstawionego peptydu, doszło w nici kodującej do podstawienia adeniny na guaninę w trzeciej pozycji kodonu kodującego lizynę.

Zadanie 18.1. (0–1)

Uzupełnij powyższy schemat.

1. Wpisz w puste prostokąty odpowiednie oznaczenia (3ʹ lub 5ʹ) obu końców nici
cząsteczki mRNA.

2. Dorysuj do linii grot strzałki wskazującej kierunek odczytu informacji genetycznej.

Zadanie 18.2. (0–1)

Zapisz kodon, oznaczony na schemacie literami XYZ, kodujący metioninę rozpoczynającą ten peptyd, oraz podaj nazwę aminokwasu oznaczonego na schemacie literą α, który jako kolejny zostanie dołączony do syntezowanego peptydu.

  1. Kodon XYZ:
  2. Aminokwas α:
Zadanie 18.3. (0–1)

Określ, z ilu aminokwasów będzie ostatecznie zbudowany ten peptyd, jeżeli po translacji metionina zostanie odcięta.

Liczba aminokwasów budujących peptyd:

Zadanie 18.4. (0–1)

Określ skutek tej mutacji na poziomie sekwencji aminokwasowej peptydu.

 

Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 18.1. (0–1)
IV. Poszukiwanie, wykorzystanie i tworzenie informacji. Zdający odczytuje […] i przetwarza informacje. I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy […] biologiczne. VI. Genetyka i biotechnologia. 1. Kwasy nukleinowe. Zdający: 5) przedstawia podstawowe rodzaje RNA występujące w komórce ([…] tRNA) oraz określa ich rolę. 3. Informacja genetyczna i jej ekspresja. Zdający: 1) wyjaśnia sposób kodowania porządku aminokwasów w białku za pomocą kolejności nukleotydów w DNA, posługuje się tabelą kodu genetycznego; 2) przedstawia poszczególne etapy prowadzące od DNA do białka (transkrypcja, translacja), uwzględniając rolę poszczególnych typów RNA oraz rybosomów.

Zasady oceniania
1 pkt – za prawidłowe opisanie na schemacie obu końców mRNA i zaznaczenie właściwego kierunku odczytu przenoszonej w nim informacji.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie

Zadanie 18.2. (0–1)
IV. Poszukiwanie, wykorzystanie i tworzenie informacji. Zdający odczytuje […] i przetwarza informacje […]. I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy […] biologiczne, […] wskazuje źródła różnorodności biologicznej i jej reprezentację na poziomie genetycznym […]. VI. Genetyka i biotechnologia. 3. Informacja genetyczna i jej ekspresja. Zdający: 1) wyjaśnia sposób kodowania porządku aminokwasów w białku za pomocą kolejności nukleotydów w DNA, posługuje się tabelą kodu genetycznego.

Zasady oceniania
1 pkt – za podanie właściwego kodonu oraz nazwy odpowiedniego aminokwasu.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie
1. Kodon XYZ – AUG.
2. Aminokwas α – fenyloalanina / Phe.

Zadanie 18.3. (0–1)
I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy […] biologiczne. IV. Poszukiwanie, wykorzystanie i tworzenie informacji. Zdający odczytuje […] i przetwarza informacje […]. VI. Genetyka i biotechnologia. 3. Informacja genetyczna i jej ekspresja. Zdający: 1) wyjaśnia sposób kodowania porządku aminokwasów w białku za pomocą kolejności nukleotydów w DNA, posługuje się tabelą kodu genetycznego; 2) przedstawia poszczególne etapy prowadzące od DNA do białka (transkrypcja, translacja), uwzględniając rolę poszczególnych typów RNA oraz rybosomów.

Zasady oceniania
1 pkt – za podanie właściwej liczby aminokwasów budujących peptyd.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie
Liczba aminokwasów budujących peptyd: 7.

Zadanie 18.4. (0–1)
V. Rozumowanie i argumentacja. Zdający […] objaśnia i komentuje informacje […]. I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy […] biologiczne […], wskazuje źródła różnorodności biologicznej i jej reprezentację na poziomie genetycznym. VI. Genetyka i biotechnologia. 3. Informacja genetyczna i jej ekspresja. Zdający: 1) […] posługuje się tabelą kodu genetycznego; 5. Zmienność genetyczna. Zdający: 3) rozróżnia mutacje genowe: punktowe, delecje i insercje i określa ich możliwe skutki.

Zasady oceniania
1 pkt – za określenie, że nie nastąpi żadna zmiana w sekwencji aminokwasowej peptydu.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Przykładowe rozwiązania

  • Sekwencja aminokwasów pozostanie taka sama.
  • Jest to mutacja milcząca.
  • Nic się nie stanie.
  • Brak skutku.
343

Matura Czerwiec 2021, Poziom Rozszerzony (Arkusze CKE), Formuła od 2015,
Zadanie 19. (2 pkt)

Podczas badań mokradeł występujących u ujścia rzeki do morza zaobserwowano, że trawa spartyna (Spartina patens) jest dominującym gatunkiem na mokradłach słonowodnych, a pałka wąskolistna (Typha angustifolia) – na mokradłach słodkowodnych. Przygotowano eksperyment terenowy, w którym posadzono spartynę oraz pałkę wąskolistną na poletkach doświadczalnych przygotowanych w dwóch wariantach:

  • na mokradłach słonowodnych i na mokradłach słodkowodnych w obecności innych gatunków roślin, z którymi naturalnie występują,
  • na mokradłach słonowodnych i na mokradłach słodkowodnych bez obecności innych gatunków.

Po upływie dwóch sezonów wegetacyjnych zmierzono biomasę osobników spartyny i pałki wąskolistnej na wszystkich poletkach. Wyniki eksperymentu przedstawiono w tabeli.

Średnia biomasa [g/dm2]
spartyna pałka wąskolistna
mokradła
słonowodne
mokradła
słodkowodne
mokradła
słonowodne
mokradła
słodkowodne
W obecności
innych gatunków
roślin
8 3 0 18
Bez obecności
innych gatunków
roślin
10 20 0 33

Na podstawie: Biologia, pod red. N.A. Campbella, Poznań 2012; C.M. Crain i wsp., Physical and biotic drivers of plant distribution accross estuarine salinity gradients, „Ecology” 85(9), 2004.

Zadanie 19.1. (0–1)

Oceń, czy na podstawie przedstawionych wyników eksperymentu można sformułować poniższe wnioski. Zaznacz T (tak), jeśli taki wniosek można sformułować, albo N (nie) – jeśli nie można go sformułować.

1. Pałka wąskolistna ma szerszy zakres tolerancji na zasolenie wód niż spartyna. T N
2. Przy braku konkurencji siedliskiem optymalnym dla spartyny są mokradła słonowodne. T N
3. Mniejszy udział spartyny w zbiorowiskach mokradeł słodkowodnych jest wynikiem jej konkurencyjnego wypierania. T N
Zadanie 19.2. (0–1)

Określ, czy nieobecność pałki wąskolistnej w zbiorowiskach mokradeł słonowodnych jest wynikiem konkurencji międzygatunkowej, czy – zasolenia wody. Odpowiedź uzasadnij, odnosząc się do wyników eksperymentu.

Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 19.1. (0–1)
V. Rozumowanie i argumentacja. Zdający objaśnia i komentuje informacje, odnosi się krytycznie do przedstawionych informacji […]. I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy i zjawiska biologiczne […]. VII. Ekologia. 1. Nisza ekologiczna. Zdający: 1) przedstawia podstawowe elementy niszy ekologicznej organizmu, rozróżniając zakres tolerancji organizmu względem warunków (czynników) środowiska oraz zbiór niezbędnych mu zasobów. 3. Zależności międzygatunkowe. Zdający: 2) przedstawia skutki konkurencji między gatunkami w postaci […] wypierania jednego gatunku z części jego areału przez drugi.

Zasady oceniania
1 pkt – za poprawną ocenę wszystkich trzech stwierdzeń.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie
1. – N, 2. – N, 3. – T

Zadanie 19.2. (0–1)
V. Rozumowanie i argumentacja. Zdający objaśnia i komentuje informacje […], wyjaśnia zależności przyczynowo-skutkowe […], formułuje i przedstawia opinie związane z omawianymi zagadnieniami biologicznymi, dobierając racjonalne argumenty. […]. I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy i zjawiska biologiczne […]. VII. Ekologia. 1. Nisza ekologiczna. Zdający: 2) określa środowisko życia organizmu, mając podany jego zakres tolerancji na określone czynniki (np. temperaturę, wilgotność, stężenie tlenków siarki w powietrzu); III etap edukacyjny. IV. Ekologia. Zdający: 2) wskazuje, na przykładzie dowolnie wybranego gatunku, zasoby, o które konkurują jego przedstawiciele między sobą i z innymi gatunkami, przedstawia skutki konkurencji wewnątrzgatunkowej i międzygatunkowej.

Zasady oceniania
1 pkt – za określenie, że jest to wynik zasolenia i poprawne uzasadnienie, odnoszące się do braku wzrostu pałki wąskolistnej na poletkach pozbawionych innych roślin.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Przykładowe rozwiązania

  • Jest to wynik zasolenia, ponieważ na mokradłach słonych na poletkach bez innych roślin pałka wąskolistna także nie rosła.
  • Zasolenie wody, bo jak nic innego nie rośnie, to pałka i tak nie rośnie.
344

Matura Czerwiec 2021, Poziom Rozszerzony (Arkusze CKE), Formuła od 2015,
Zadanie 20. (2 pkt)

Mrówki żywiące się nasionami roślin przyczyniają się do ich rozsiewania. Zbierają nasiona, które przenoszą do mrowiska, gdzie je zjadają, ale często gubią nasiona po drodze, przez co powodują ich rozprzestrzenianie. U niektórych roślin wykształciło się specyficzne przystosowanie do rozprzestrzeniania ich nasion przez mrówki, polegające na występowaniu na nasionach miękkich wyrostków zwanych elajosomami lub ciałkami mrówczymi. Elajosomy są bogate w substancje odżywcze, głównie tłuszcze, węglowodany i witaminy, oraz kwas rycynolowy, wabiący mrówki. Nasiona przyniesione do mrowiska, po zjedzeniu znajdujących się na nich elajosomów, najczęściej są wynoszone na zewnątrz, gdzie mogą kiełkować. Elajosomy występują u wielu gatunków roślin okrytonasiennych, należących do różnych, niespokrewnionych grup. Największa liczba gatunków wykształcających te ciałka występuje we florze Australii i południowej Afryki. Elajosomy mają różne kształty i składniki odżywcze oraz mogą się rozwijać z różnych elementów nasienia lub owocu. Na zdjęciu przedstawiono nasiona glistnika jaskółczego ziela (Chelidonium majus) opatrzone elajosomami.

Na podstawie: Z. Podbielkowski, M. Podbielkowska, Przystosowania roślin do środowiska, Warszawa 1992; S. Lengyel i wsp., Convergent evolution of seed dispersal by ants, and phylogeny and biogeography in flowering plants: A global survey, „Perspectives In Plant Ecology, Evolution and Systematics” 12(1), 2010. Zdjęcie: https://www.kuleuven-kulak.be

Zadanie 20.1. (0–1)

Dokończ zdanie. Zaznacz właściwą odpowiedź spośród podanych.

Zależność między glistnikiem a mrówkami to

A. komensalizm.
B. konkurencja.
C. mutualizm.
D. pasożytnictwo.

Zadanie 20.2. (0–1)

Dokończ zdanie. Zaznacz odpowiedź A albo B oraz jej uzasadnienie 1., 2. albo 3.

Wykształcenie elajosomów u wielu gatunków roślin jest przykładem ewolucji

A. dywergentnej, ponieważ 1. ich obecność jest przystosowaniem do rozsiewania nasion.
2. pojawiły się one niezależnie w różnych, niespokrewnionych grupach roślin.
B. konwergentnej, 3. mają różną budowę i zawierają różne składniki odżywcze.
Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 20.1. (0–1)
I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy i zjawiska biologiczne […]. IV. Poszukiwanie, wykorzystanie i tworzenie informacji. Zdający odczytuje, selekcjonuje, porównuje […] informacje […]. VII. Ekologia. 3. Zależności międzygatunkowe. Zdający: 4) wykazuje rolę zależności mutualistycznych (fakultatywnych i obligatoryjnych jedno- lub obustronnie) w przyrodzie […].

Zasady oceniania
1 pkt – za zaznaczenie poprawnej odpowiedzi.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie
C

Zadanie 20.2. (0–1)
V. Rozumowanie i argumentacja. Zdający objaśnia i komentuje informacje […], formułuje i przedstawia opinie związane z omawianymi zagadnieniami biologicznymi, dobierając racjonalne argumenty. I. Poznanie świata organizmów na różnych poziomach organizacji życia. Zdający […] przedstawia i wyjaśnia procesy i zjawiska biologiczne […]. IX. Ewolucja. 5. Pochodzenie i rozwój życia na Ziemi. Zdający: 2) opisuje warunki, w jakich zachodzi radiacja adaptacyjna oraz ewolucja zbieżna; podaje przykłady konwergencji i dywergencji; identyfikuje konwergencje i dywergencje na podstawie schematu, rysunku, opisu itd.

Zasady oceniania
1 pkt – za zaznaczenie obu poprawnych odpowiedzi.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wymagań na 1 pkt albo za brak odpowiedzi.

Rozwiązanie
B2

345

Matura Kwiecień 2021, Poziom Rozszerzony (Neuron), Formuła od 2015,
Zadanie 1. (3 pkt)

Skonstruowano zestaw doświadczalny obejmujący dwa pojemniki połączone ze sobą za pomocą szklanej rurki zawierającej kolorowy płyn (manometr). W jednym z naczyń, nie zamkniętym do momentu rozpoczęcia prowadzenia doświadczenia, na podstawce umieszczono żywego owada. Umieszczono tam także absorbent CO2 pochłaniający ten gaz, który uwalniany był w trakcie przemian metabolicznych owada. Szklaną kulkę o takiej samej masie i objętości, jak absorbent, umieszczono w drugim naczyniu, aby zapewnić identyczne warunki w obu pojemnikach. Odległość pokonaną przez kolorowy płyn (zmianę wskazania manometru) wykorzystuje się do obliczenia objętości O2 pochłoniętego przez owada. Opisany zestaw doświadczalny przedstawiono poniżej.

Na podstawie: https://socratic.org/

Zadanie 1.1. (0–1)

Wybierz wskazanie manometru po zakończeniu doświadczenia. Swój wybór uzasadnij.

Zadanie 1.2. (0–1)

Zaznacz nazwę procesu metabolicznego zachodzącego w komórkach owada, w przebiegu którego uwalnia się dwutlenek węgla.

A. glikoliza    B. łańcuch oddechowy    C. cykl mocznikowy    D. cykl Krebsa

Zadanie 1.3. (0–1)

Zaznacz poprawne zakończenie podanego zdania odnoszącego się do przeprowadzonego doświadczenia.

Decydujący wpływ na zmianę wskazania manometru ma ilość:

A. tlenu pobranego przez owada.
B. dwutlenku węgla związanego przez absorbent.
C. dwutlenku węgla wydalonego przez owada.
D. płynu przemieszczającego się w rurce manometru.

Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 1.1. (0–1)

1 pkt – za wybór prawidłowego wskazania manometru oraz uzasadnienie wyboru w odniesieniu do generowania podciśnienia w rurce manometru (i wynikającego stąd zasysania cieczy w rurce) na skutek pobierania tlenu przez owada oraz uwalniania dwutlenku węgla pochłanianego przez absorbent, co powoduje spadek objętości powietrza.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

B.

PRZYKŁADOWE UZASADNIENIE:

  • Owad umieszczony w naczyniu pobiera ze znajdującego się w nim powietrza tlen. W wyniku przemian metabolicznych owad wydala na zewnątrz ciała dwutlenek węgla / CO2, który następnie wiązany jest / absorbowany przez absorbent. Wskutek tych dwóch procesów objętość powietrza / gazów w naczyniu spada, tworzy się podciśnienie, które powoduje podciąganie / zasysanie płynu w rurce / zmianę wskazania manometru.
  • Owad pobiera (przez system tchawek) tlen z powietrza znajdującego się w naczyniu, w wyniku czego jego objętość w naczyniu maleje. Produktem przemian metabolicznych w komórkach owada jest dwutlenek węgla, który (poprzez system tchawek) jest usuwany na zewnątrz, a następnie ulega związaniu przez absorbent. Oba zjawiska powodują wygenerowanie podciśnienia w układzie badawczym, co powoduje zasysanie płynu w rurce.
  • Wskutek wymiany gazowej, tlen jest pobierany z zewnątrz przez owada, a dwutlenek węgla jest usuwany na zewnątrz, gdzie jest wiązany przez absorbent CO2. Te dwa procesy powodują obniżenie ciśnienia w układzie powodujące zasysanie kolorowego płynu w rurce.
  • Owad, przeprowadzając oddychanie zużywa tlen pobierany z powietrza w słoiku, a wydalany przez niego dwutlenek węgla jest wiązany przez absorbent. Powoduje to, że objętość gazów w pojemniku maleje i tworzy się podciśnienie, przez co poziom cieczy w rurce podnosi się.
Zadanie 1.2. (0–1)

1 pkt – za prawidłową odpowiedź.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

ODPOWIEDŹ:

D.

Zadanie 1.3. (0–1)

1 pkt – za prawidłową odpowiedź.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

ODPOWIEDŹ:

A.

346

Matura Kwiecień 2021, Poziom Rozszerzony (Neuron), Formuła od 2015,
Zadanie 2. (3 pkt)

W jądrze komórkowym komórki eukariotycznej znajduje się DNA, czyli kwas deoksyrybonukleinowy, który z uwagi na obecność reszt fosforanowych wchodzących w skład monomerów DNA posiada ujemny ładunek elektryczny. Cząsteczki DNA nie są obojętne elektrycznie, co mogłoby negatywnie wpływać na jakość zapisu informacji genetycznej, stąd też w jądrze komórkowym DNA nie występuje w postaci czystej, a jedynie w formie chromatyny składającej się z kwasu deoksyrybonukleinowego i zasadowych białek – histonów.

Zadanie 2.1. (0–1)

Na podstawie przedstawionych informacji uzasadnij fakt, że odczyn środowiska wewnątrz jądra komórkowego jest praktycznie obojętny.

Zadanie 2.2. (0–1)

Określ, jaki (wysoki czy niski) jest poziom ekspresji genów w komórkach w czasie trwania kariokinezy, z wyłączeniem profazy. Odpowiedź uzasadnij odwołując się do stanu chromatyny w czasie trwania podziału jądra komórkowego.

Zadanie 2.3. (0–1)

Spośród poniższych informacji dotyczących komórki diploidalnej, zaznacz to, które jest poprawnym zakończeniem poniższego zdania.

Liczba cząsteczek DNA jądrowego w niedzielącej się komórce organizmu człowieka wynosi:

A. tyle, ile jest chromosomów w jądrze komórkowym pomiędzy telofazą a cytokinezą.
B. dwa razy więcej niż wynosi liczba chromosomów.
C. dwa razy mniej niż wynosi liczba chromosomów.
D. dwa razy więcej niż wynosi liczba chromatyd w jednym biwalencie.

Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 2.1. (0–1)

1 pkt – za poprawne określenie uwzględniające: (1) obecność chromatyny w jądrze komórkowym lub (2) elektrostatyczne oddziaływanie ujemnie naładowanych (kwasowych) cząsteczek DNA z dodatnio naładowanymi (zasadowymi) histonami / aminokwasami występującymi w histonach.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

  • Pomiędzy cząsteczkami DNA a białkami histonowymi istnieją oddziaływania elektrostatyczne, które powodują ich połączenie, w wyniku czego powstaje nukleoproteina / chromatyna, która ma obojętny ładunek elektryczny.
  • DNA nawija się na oktamer histonowy / rdzeń histonowy, utworzony z zasadowych białek / histonów, w wyniku czego tworzy się nukleosom, w którym kwasowy odczyn DNA jest neutralizowany zasadowym odczynem histonów.
  • Ujemnie naładowane cząsteczki kwasu deoksyrybonukleinowego oddziałują z dodatnio naładowanymi, zasadowymi cząsteczkami białek histonowych, w wyniku czego tworzy się chromatyna.
Zadanie 2.2. (0–1)

1 pkt – za poprawne podanie poziomu ekspresji genów oraz uzasadnienie odnoszące się do skondensowanego stanu chromatyny / występowania chromosomów uniemożliwiającego przyłączenie się czynników transkrypcyjnych uczestniczących w procesie transkrypcji.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

W przebiegu tych etapów mitozy poziom ekspresji genów jest niski, ponieważ:

PRZYKŁADOWE UZASADNIENIE:

  • DNA występuje w maksymalnie upakowanej postaci / chromatyd, wobec czego niemożliwe jest przyłączenie do niego enzymów biorących udział w transkrypcji / czynników transkrypcyjnych.
  • dochodzi do ścisłego upakowania nici DNA, co uniemożliwia przyłączenie czynników transkrypcyjnych.
  • wskutek kondensacji chromatyny miejsca przyłączenia polimerazy RNA zależnej od DNA są niedostępne.

Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący uwzględnia jedynie zmianę struktury chromatyny bez podania jej znaczenia w hamowaniu ekspresji informacji genetycznej, np. „(…) ponieważ dochodzi do kondensacji chromatyny, co hamuje ekspresję informacji genetycznej”.

Zadanie 2.3. (0–1)

1 pkt – za wybór wskazanej odpowiedzi.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

ODPOWIEDŹ:

A.

347

Matura Kwiecień 2021, Poziom Rozszerzony (Neuron), Formuła od 2015,
Zadanie 3. (2 pkt)

Fotosynteza składa się z dwóch zasadniczych etapów: (1) fazy jasnej – w której następuje wytworzenie siły asymilacyjnej przy udziale energii świetlnej oraz (2) fazy ciemnej – w której następuje asymilacja dwutlenku węgla przy udziale RuBP, czyli rybulozo-1,5-bisfosforanu co jest katalizowane przez enzym RuBisCO (karboksylazę rybulozo-1,5-bisfosforanową). Na wykresach przedstawiono zmiany poziomu RuBP oraz kwasu 3-fosfoglicerynowego (PGA), w zależności od dwóch różnych parametrów środowiskowych. PGA powstaje wskutek karboksylacji rybulozo-1,5-bisfosforanu, a następnie ulega przekształceniu do triozy – aldehydu 3-fosfoglicerynowego (PGAL).

Na podstawie: Lal A., M., 2018: Fotosynteza, w: Fizjologia, rozwój i metabolizm roślin. Springer, Singapur.

Zadanie 3.1. (0–1)

Wyjaśnij, dlaczego poziom RuBP pozostaje na względnie stałym poziomie, gdy roślina przebywa na świetle, choć jako akceptor dwutlenku węgla RuBP zostaje włączany do cyklu Calvina.

Zadanie 3.2. (0–1)

Zaznacz, jak zmieni się stężenie karboksylazy rybulozo-1,5-bisfosforanowej w stromie chloroplastu, jeśli nastąpi spadek zawartości dwutlenku węgla z 1% do 0,003%. Odpowiedź uzasadnij.

A. wzrośnie       B. spadnie

Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 3.1. (0–1)

1 pkt – za prawidłowe wyjaśnienie uwzględniające:
przyczynę – wytwarzanie siły asymilacyjnej / ATP i NADPH+H+, gdy roślina przebywa na świetle, niezbędnej do zachodzenia fazy ciemnej / niezależnej od światła / cyklu Calvina / cyklu Calvina–Bensona,
mechanizm – odtwarzanie / regenerowanie rybulozo-1,5-bisfosforanu w fazie regeneracji cyklu Calvina / III etapie tego cyklu,
skutek – utrzymanie poziomu RuBP (RuDP) na względnie stałym poziomie, gdy roślina przebywa na świetle poprzez jego regenerowanie.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

  • Gdy roślina przebywa na świetle, może zachodzić faza jasna fotosyntezy / zależna od światła, w czasie której powstaje siła asymilacyjna / ATP oraz NADPH+H+. Siła ta jest niezbędna do zajścia fazy ciemnej / cyklu Calvina, w którym do RuBP (w etapie karboksylacji) przyłączany jest dwutlenek węgla. Pomimo zużywania RuBP jest on następnie regenerowany / resyntetyzowany w jednym z etapów cyklu Calvina / w etapie regeneracji (z aldehydu 3-fosfoglicerynowego / PGAL), co zapewnia jego względnie stały poziom (w stromie chloroplastu / w chloroplastach).
  • Przebywanie rośliny na świetle wiąże się z możliwością zachodzenia fazy jasnej, w której powstaje siła asymilacyjna niezbędna do zajścia cyklu Calvina. W cyklu tym RuBP jest najpierw zużywany w etapie karboksylacji, lecz następnie jest odtwarzany w etapie regeneracji, dlatego poziom RuBP pozostaje na względnie stałym poziomie.
  • Pomimo przyłączania do rybulozo-1,5-bisfosforanu dwutlenku węgla w pierwszym etapie cyklu Calvina jest on następnie odtwarzany w III / ostatnim etapie tego cyklu. Aby jednak doszło do tego, niezbędne jest ATP pochodzące z siły asymilacyjnej wytwarzanej w fazie jasnej, która zachodzi tylko wówczas, gdy roślina ma dostęp do światła.

Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący nie odniósł się do powstawania siły asymilacyjnej lub, gdy wymieniając jej składniki błędnie zapisał skróty lub nazwy związków chemicznych, np.; „NADH”.

*Uznaje się odpowiedź, w której piszący pominął etap redukcji cyklu Calvina, ponieważ uwzględnienie w odpowiedzi tego etapu nie jest istotne z punktu widzenia zasadniczej trudności zadania.

Zadanie 3.2. (0–1)

1 pkt – za wybór prawidłowej zmiany oraz uzasadnienie wyboru uwzględniające spadek intensywności zachodzenia karboksylacji RuBP / fazy ciemnej / niezależnej od światła / cyklu Calvina / cyklu Calvina-Bensona w ciemności i wynikający stąd spadek zapotrzebowania w (stromie) chloroplastów na RuBisCo, powodujący obniżenie stężenia tego enzymu.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

B. spadnie

PRZYKŁADOWE UZASADNIENIE:

  • Spadek stężenia CO2 powoduje, że procesowi karboksylacji przy udziale rubisco ulega mniejsza liczba cząsteczek RuBP. W takiej sytuacji w stromie chloroplastu zostaje obniżone zapotrzebowanie na ten enzym, będzie więc on wytwarzany w mniejszych ilościach (i dlatego jego stężenie spadnie).
  • Wskutek spadku stężenia dwutlenku węgla, mniejsza ilość jego cząsteczek będzie przyłączana (będzie reagować z) do pierwotnego akceptora / RuBP / RuDP / rybulozo-1,5-bisfosforanu, co obniża zapotrzebowanie na enzym katalizujący ten proces skutkując spadkiem jego ilości / stężenia.
  • Obniżenie stężenia dwutlenku węgla spowoduje, że fotosynteza będzie zachodzić mniej wydajnie / efektywnie. W takiej sytuacji zmniejszy się zapotrzebowanie na enzym biorący udział w karboksylacji RuBP, skutkując spadkiem jego stężenia w stromie chloroplastu / w chloroplaście.
  • Jednym z substratów fotosyntezy jest dwutlenek węgla, więc jeśli jest go mniej to potrzeba mniej cząsteczek enzymu, który odpowiada za jego przyłączanie do akceptora CO2.

*Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odnosi się do całkowitego braku RuBisCo w chloroplastach, a także do zatrzymania (całkowitego zahamowania) fotosyntezy.
Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odnosi się do karboksylacji CO2 zamiast RuBP.

348

Matura Kwiecień 2021, Poziom Rozszerzony (Neuron), Formuła od 2015,
Zadanie 4. (4 pkt)

Poniżej przedstawiono schemat zestawu doświadczalnego służącego do badania zjawiska osmozy.

Zadanie 4.1. (0–1)

Podaj nazwę elementu zaznaczonego symbolem X.

Zadanie 4.2. (0–1)

Zaznacz strzałką i podpisz na schemacie ten roztwór, który był hipertoniczny.

 

Zadanie 4.3. (0–1)

Wykaż, podając dwa argumenty, że schemat przedstawia proces osmozy.

Zadanie 4.4. (0–1)

Zaproponuj sposób wyrównania poziomów cieczy w zestawie doświadczalnym.

Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 4.1. (0–1)

1 pkt – za podanie prawidłowej nazwy,
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

ODPOWIEDŹ:

celofan / błona półprzepuszczalna

Zadanie 4.2. (0–1)

1 pkt – za prawidłową odpowiedź.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

ODPOWIEDŹ:

Zadanie 4.3. (0–1)

1 pkt – za poprawne wykazanie uwzgledniające dwa argumenty.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ: (przykładowe dwa różne argumenty spośród trzech)

(1) Rozpuszczalnik / woda przepłynął z: (2) roztworu o niższym stężeniu do roztworu o wyższym stężeniu / z roztworu o niższym potencjalne osmotycznym do roztworu o wyższym potencjalne osmotycznym / z roztworu o wyższym potencjalne wody do roztworu o niższym potencjale wody (3) przez celofan / błonę półprzepuszczalną.

Zadanie 4.4. (0–1)

1 pkt – za zaproponowanie poprawnego sposobu na wyrównanie poziomów cieczy: zwiększenie potencjału osmotycznego / zmniejszenie potencjału wody w roztworze po lewej stronie lub przyłożenie dodatkowego ciśnienia / nadciśnienia do roztworu z prawej strony celofanu.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

  • Dodanie substancji rozpuszczalnej w wodzie / osmotycznie czynnej do roztworu 1.
  • Przyłożenie dodatniego ciśnienia (np.: poprzez zastosowanie tłoka) do roztworu 2 / tego który był hipertoniczny*.
  • Dolanie czystej wody (wody destylowanej) do roztworu 2.
  • Usunięcie celofanu.

*Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący określa ten roztwór jako hipertoniczny (np.: „jest hipertoniczny”), ponieważ tak było na samym początku doświadczenia natomiast w sytuacji przedstawionej na schemacie oba roztwory są już izotoniczne.

349

Matura Kwiecień 2021, Poziom Rozszerzony (Neuron), Formuła od 2015,
Zadanie 5. (3 pkt)

Cząsteczki chlorofilu w centrum reakcji fotosystemu w stanie wzbudzenia są zdolne do przeprowadzania reakcji fotochemicznych. Cząsteczka chlorofilu P680 (w obrębie fotosystemu II) po uzyskaniu z anteny energetycznej porcji energii wchodzi w stan wzbudzenia (oznaczany symbolem *), po czym łatwo oddaje elektron, utleniając się tym samym. Elektron ten trafia na pierwotny akceptor elektronów (PAE). Kolejne etapy wędrówki elektronów, pochodzących z fotosystemu II i I przedstawiono poniżej.

© Karczmarczyk S., NEURON–matura z biologii, arkusz: 042021, 11.

Parametrem określającym zdolność do oddawania elektronów przez cząsteczkę, a także jej powinowactwo do elektronów jest potencjał oksydoredukcyjny. Im niższa jego wartość, tym cząsteczka wykazuje silniejsze właściwości redukcyjne.

Zadanie 5.1. (0–1)

W poniższym opisie podkreśl właściwe sformułowania.

Chlorofil P680* oddając elektron staje się (kationem / anionem). Ten jon chlorofilu, w przeciwieństwie do wzbudzonego P680 ma (wyższy / niższy) potencjał oksydoredukcyjny, a tym samym (małe / duże) powinowactwo do elektronów i jest silnym (reduktorem / utleniaczem).

Zadanie 5.2. (0–1)

Wymień dwa przystosowania anatomiczne liści roślin okrytonasiennych do procesu fotosyntezy.

Zadanie 5.3. (0–1)

Oceń słuszność poniższych stwierdzeń dotyczących fotosyntezy i chlorofilu. Zaznacz P (prawda), jeśli stwierdzenie jest prawdziwe lub F (fałsz), jeśli nie jest prawdziwe.

1. Chlorofil w centrum reakcji absorbuje fotony (kwanty energii) światła. P F
2. Elektrony pochodzące z wody redukują chlorofil P680+ natomiast te pochodzące z plastocyjaniny – chlorofil P700+. P F
3. Miejscem syntezy chlorofilu są plastydy obecne w liścieniach (liściach zarodkowych) zarodka w nasionach roślin. P F
Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 5.1. (0–1)

1 pkt – za poprawne uzupełnienie opisu.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

ODPOWIEDŹ:

Chlorofil P680* oddając elektron staje się (kationem / anionem). Ten jon chlorofilu, w przeciwieństwie do wzbudzonego P680 ma (wyższy / niższy) potencjał oksydoredukcyjny, a tym samym (małe / duże) powinowactwo do elektronów i jest silnym (reduktorem / utleniaczem).

Zadanie 5.2. (0–1)

1 pkt – za wymienienie dwóch różnych przystosowań anatomicznych (tj.: występujących w budowie wewnętrznej) liści roślin okrytonasiennych do przeprowadzania procesu fotosyntezy.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ (przykładowo dwa spośród):

wiązki przewodzące,
aparaty szparkowe,
miękisz asymilacyjny (gąbczasty i palisadowy) / mezofil,
liczne przestwory międzykomórkowe.

Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do cech morfologicznych liścia, np.: „duża powierzchnia fotosyntetyczna” lub „zielona barwa wynikająca z obecność chlorofilu”.
Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do obecności miękiszu wieloramiennego w liściu.

Uznaje się odpowiedź, w której piszący odnosi się do właściwych przystosowań anatomicznych charakterystyczny dla liści roślin przeprowadzających inny typ fotosyntezy niż C3, w tym: fotosyntezę typu C4 oraz CAM. Na przykład: „pochwa okołowiązkowa / miękisz wieńcowy”.

Zadanie 5.3. (0–1)

1 pkt – za prawidłową ocenę trzech sformułowań.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionego kryterium, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

ODPOWIEDŹ:

F P F

350

Matura Kwiecień 2021, Poziom Rozszerzony (Neuron), Formuła od 2015,
Zadanie 6. (3 pkt)

Żaby z gatunku Telmatobius culeus (por. rysunek poniżej) nie muszą regularnie wypływać na powierzchnię wody w celu zaczerpnięcia powietrza. Jeśli nie są w stanie dotrzeć na powierzchnię wody przyjmują na dnie jeziora pozycję z rozprostowanymi kończynami. Około raz na sześć sekund „podskakują”, co powoduje ich uniesienie w toni wodnej. Następnie, powoli opadają w kierunku dna, a ich liczne i silnie unaczynione fałdy skórne rozpościerają się w wodzie. Jest to zachowanie szczególnie często spotykane wtedy, gdy ciśnienie parcjalne tlenu w wodzie spada od 89 do 35 mmHg. Płuca tego płaza są silnie zredukowane.

Na podstawie: https://animaldiversity.org/accounts/Telmatobius_culeus

Zadanie 6.1. (0–1)

Wyjaśnij, jakie znaczenie ma obecność fałdów skórnych u Telmatobius culeus.

Zadanie 6.2. (0–1)

Zaznacz rysunek przedstawiający skórę płazów. Wybór uzasadnij jednym argumentem odnoszącym się do widocznej na nim cechy budowy skóry płazów.

Uzasadnienie:



Zadanie 6.3. (0–1)

Wyjaśnij, dlaczego wraz ze wzrostem temperatury wody wzrasta częstotliwość podskoków opisywanej żaby pod wodą.

Pokaż rozwiązanie
Zobacz komentarze - 0
Zadanie 6.1. (0–1)

1 pkt – za wyjaśnienie uwzględniające:
przyczynę – pofałdowanie skóry (obecność fałdów skórnych) u żaby,
mechanizm – zwiększenie powierzchni skóry, przez którą zachodzi wymiana gazowa,
skutek – zintensyfikowanie zachodzenia procesu wymiany gazowej przez (zwiększoną) powierzchnię skóry (dodatkowo: i wynikający stąd wzrost poziomu utlenowania krwi żaby).
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

  • Fałdy skórne zwiększają powierzchnię skóry płaza / żaby / Telmatobius culeus wobec czego proces wymiany gazowej* może zachodzić efektywniej / intensywniej, dzięki czemu jej krew może być silnie natlenowana / w jej krwi może być duża ilość tlenu.
  • Poprzez pofałdowanie powłoki ciała / powierzchni ciała / skóry zwiększa się jej stosunek powierzchni do objętości w wyniku czego intensywnej** zachodzi wymiana gazów oddechowych pomiędzy jej organizmem, a środowiskiem zewnętrznym.
  • Fałdy skórne zwiększają powierzchnię, poprzez którą Telmatobius culeus może pobierać ze środowiska zewnętrznego tlen, a oddawać w przeciwnym kierunku dwutlenek węgla zapewniając w organizmie prawidłowe stężenie tych gazów / prawidłową równowagę kwasowo–zasadową krwi.

*Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do zachodzenia procesu oddychania przez skórę.
**Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do „ułatwienia” zachodzenia wymiany gazowej, ponieważ fałdy zwiększają powierzchnię, ale tempo tego procesu (na jednostkę powierzchni) się nie zmienia.
Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do utlenienia krwi.
Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do faktu, że pofałdowanie skóry: „umożliwia zachodzenie wymiany gazowej”, ponieważ pofałdowanie skóry ma na celu zintensyfikowanie zachodzenia tego procesu, nie warunkuje ono jej zachodzenia w sensie ogólnym.

Zadanie 6.2. (0–1)

1 pkt – za wybór odpowiedniego rysunku i uzasadnienie wyboru jednym argumentem w odniesieniu do widocznej na rysunku cechy budowy skóry płazów.
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

B.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

  • obecne są (liczne) gruczoły śluzowe / jadowe
  • obecne są gruczoły śluzowe oraz jadowe

Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odnosi się do cienkiego naskórka lub obecności ukrwionego naskórka, ponieważ ta cecha nie jest widoczna na załączonym rysunku.

Zadanie 6.3. (0–1)

1 pkt – za wyjaśnienie uwzględniające:
przyczynę – wzrost temperatury wody powodujący spadek rozpuszczalności tlenu w wodzie / spadek stężenia / ilości tlenu w wodzie,
mechanizm – nasilenie częstotliwości podskoków żaby pod wodą powodujące częstsze obmywanie ciała żaby wodą, w której znajduje się rozpuszczony tlen i jego usprawnioną dyfuzję w głąb ciała,
skutek – poprawę intensywności wymiany gazowej zachodzącej poprzez skórę płaza (i wynikający stąd wzrost stężenia tlenu w jej krwi / organizmie).
0 pkt – za odpowiedź niespełniającą wyżej wymienionych kryteriów, za odpowiedź błędną lub za brak odpowiedzi.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

  • Wzrost temperatury wody powoduje, że tlen gorzej się w niej rozpuszcza, dlatego jego zawartość / stężenie w niej spada. Poprzez nasilenie częstotliwości* podskoków, rozpościerające się fałdy skórne żaby są częściej obmywane (świeżą) wodą, w której znajduje się tlen, wobec tego większe jego ilości mogą dyfundować w głąb jej ciała na większej powierzchni, co poprawia intensywność wymiany gazowej (i stopień utlenowania** krwi tlenem).
  • Gdy temperatura wody rośnie to spada w niej rozpuszczalność tlenu, który płazy pobierają poprzez skórę. W takiej sytuacji Telmatobius culeus częściej podskakuje / skacze pod wodą, ponieważ wtedy jej fałdy skórne rozpościerają się w wodzie, co zwiększa powierzchnie wymiany gazowej / przez którą dyfunduj i umożliwia pobieranie większych ilości tlenu z wody.
  • Wraz ze wzrostem temperatury wody spada w niej zawartość / koncentracja tlenu, a dzięki częstszym podskokom ciało żaby jest obmywane wodą, poprzez co większe ilości tlenu będą przenikać poprzez skórę do żaby, dlatego takie zachowanie przyczynia się do poprawy intensywności wymiany gazowej.

*Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do „częstości”, ponieważ określone zachowanie żaby zostaje nasilone w jednostce czasu.
**Nie uznaje się odpowiedzi, w której piszący odwołuje się do utlenienia krwi.